This is it!

"This is it" Dit was de naam van de vooraf al legendarische concertreeks van Micheal Jackson die zouden bestaan uit 50 concerten maar nooit hebben plaatsgevonden omdat hij net van te voren er tussen uit kneep. De titel is wel toepasselijk omdat dit mijn laatste dag is na 5 fantastiche maanden Latam, of te wel Latijns Amerika. Maar voordat ik morgen naar huis vlieg moet ik natuurlijk nog wel even een laatste reisverslag hebben getypt. Mijn laatste dagen in Colombia, voordat ik naar Panama ging, bestonden uit strand, een korte romance met een Colombiaanse schone en voor de afwisseling maar weer eens uitgaan!! Omdat er geen mogelijkheid is om via een weg van Colombia naar Panama te gaan had ik twee keuzes: Vliegen of varen. En als er zich dan een kans voordoet om met een Catamaran 5 dagen via de San Blas eilanden te varen, is die keus snel gemaakt. De groep bestond uit 8 Zwiters, 4 Nederlanders (waaronder Brigitte van Bommel en Lieke Meijers die binnenkort misschien te zien zijn in een nieuw televisieprogramma ) en 2 Duiters. Het was dus een Europese aangelegenheid op de boot! De eerste 40 uren werd er gevaren op open zee en deze golven waren soms best heftig. Maar omdat ik mijn zeewaardigheid al had bewezen op de Galapagos eilanden had ik hier dan ook niet veel last van. Ik heb zelfs nog een tijdje aan het roer gestaan en als Captain Jack Sparrow voer ik de boot moeiteloos over de Caribische zee. Na 2 dagen varen kwamen we dan aan bij de San Blas eilanden. Deze eilanden gemeenschap bestaat uit 357 eilanden waarvan het meerendeel onbewoond is. We hebben een aantal (on)bewoonde eilanden bezocht en een keer op een eiland kreeft gegeten die de lokale bevolking voor ons had bereid en ik moet toegeven dat dit erg goed smaakte. Verder werd er veel gesnorkkeld en gezwommen en na 5 dagen op een boot te hebben geleefd besloot ik nog een dag op een eiland te blijven. De naam van het eiland waar ik verbleef is "Aroma Island". Het is geen groot eiland en op een paar palmbomen en wat hutjes na, was er ook niet veel te zien. Na een uitermate relaxed dagje op "Aroma Island" reisde ik de volgende dag naar het vaste land van Panama. Tijdens het plannen van mijn reis besloot ik al vrij snel dat ik wou eindigen in Panama terwijl ik eigenlijk geen idee had wat er allemaal te beleven viel. Het enige wat ik wist, is dat het, het beloofde land was voor Micheal Scolfield en Lincon Burrows in de hitserie Prison Break en natuurlijk dat het Panama kanaal er dwars doorheen loopt.

Na een half uurtje varen kwam ik aan bij de vaste wal van Panama en stond er een Jeep klaar om me naar Panama City te brengen. Een Jeep is noodzakelijk omdat het eerste stuk van de weg vol gaten en waterplassen zat. Toen ik vanuit Colombia met de boot vertrok had ik geen plan in Panama en wist ik zelfs niet bij aankomst waar ik zou overnachten etc. Omdat ik ook nog een dag langer op een eiland bleef ging ik niet met de rest van de groep direct naar Panama City.
Toevallig had ik van een reisgenoot gehoord dat hij bij aankomst in de hoofdstad in een goed budgethotel zou gaan verblijven wat niet meer koste dan 35 dollar per nacht. De naam van het hotel was Hotel panama en ligt net buiten het oude centrum.
Terwijl ik de Jeep instapte vroeg de chauffeur waar ik heen moest en ik zei "Hotel Panama" en hij gaf me een knikje dat hij wist waar hij mij moest afzetten. Na een ritje van 3 uurtjes kwamen we dan aan in Panama City en de chauffeur nam de afslag naar het zakencentrum. Toen begon ik me een klein beetje af te vragen of we in de goede richting gingen. Dat afvragen begon nog een beetje groter te worden toen de beste man het stuur naar rechts zwaaide en we een beveiligd terrein opreden waar een bordje stond met 3 namen: Sheraton hotel, Hilton hotel Panama en Hotel El Panama en de chauffeur stopte bij het laatstgenoemde hotel. Nog voordat ik kon zeggen dat dit niet het goede hotel was, werd de deur opgedaan door een man die erg veel op Abeltje leek en direct mijn handbagage aanpakte terwijl zijn collega mijn backpack pakte. Daar stond ik dan: Petje op en een shirtje+zwembroek met slippers aan, bij de ingang van een 5 sterrenhotel. De Jeep was ondertussen al vertrokken dus ging ik maar naar binnen richting de receptie samen met Abeltje en zijn collega die ondertussen mijn tassen op een trolly hadden gezet. De man van de receptionist sprak gelukkig vloeiend Engels en toen ik mijn verhaal vertelde kon hij zijn glimlach niet ondrukken. Hij zei dat hij me misschien wel een aanbod kon doen maar dat een hotelkamer voor onder de 50 dollar niet mogelijk was. Het aanbod wat hij deed was 112 dollar excl. toeristenbelasting. Als dit mijn laatste nacht zou zijn in Panama had ik "ja" gezegd, maar ik had nog een week Panama city in het vooruitzicht en aangezien de koers van de dollar momenteel bijna gelijk staat aan die van de euro is van goedkoop reizen totaal geen sprake meer. Maar de aardige receptionist bood aan dat ik wel even op de computer mocht zoeken voor een hotel wat binnen mijn budget paste en deze vond ik al redelijk snel.

Ik ben in totaal 8 dagen gebleven in Panama City. Ik zou eerst ook nog naar het Noorden vertrekken maar omdat ik mijn laatste reisweekend graag wou vieren in de hoofdstad heb ik hier maar van afgezien. Dit beperkte mijn kans op verdwalen trouwens ook tot het minimum;) Buiten een geweldig weekend om heb ik natuurlijk ook cultuur gesnoven door een bezoek te brengen aan het Panama kanaal, wat vorig haar 100 jarig jubileum vierde. Helaas was er op het moment geen gigantisch schip die de sluis inging maar het was wel erg interessant. Het Panama kanaal is financieel onzettend belangrijk voor Panama en op dit moment ook de enige doorgang om van de Caribische zee naar de Grote Oceaan te gaan. Maar hier komt verandering omdat in Nicaragua het graven is begonnen voor een nieuw kanaal. De aanleg van dit kanaal wordt veelal door bedrijven uit China gedaan. Panama zit daar in tegen ook niet stil want ze verbreden het huidige kanaal zodat in de toekomst de grootste zeeschepen ter wereld ook door hun kanaal kunnen voeren. Op dit moment heeft Panama de monopolie positie maar als het kanaal in Nicaragua voltooid is gaat dit zeker invloed hebben op de prijzen die de rederijen moeten gaan betalen om door de kanalen te voeren.
Omdat het in Panama City erg warm is, heb ik ook een aantal dagen doorgebracht bij de verschillende zwembaden van de Trumph Ocean Club International Hotel wat ik vreemd genoeg steeds zo kon binnenwandelen. Dit hotel waar Donald Trumph eigenaar van is, heeft een hoogte van 293 meter en is daarmee het hoogste gebouw van Panama City.

Het lijkt als de dag van gisteren dat ik op het vliegveld in de vertekhal zat te wachten om vervolgens te vertrekken naar een voor mij totaal onbekende bestemming. Dat is het enige moment geweest waarbij ik dacht: " Ver***** waar ben ik aan begonnen". Sinds mijn aankomst op "Jorge Chávez" airport in Lima ging het allemaal vanzelf en was het net dat ik soms in een droom leefde. Dit was een sprong in het diepe en ik kan zeggen dat deze reis mij wel heeft veranderd (Mijn huidskleur lijkt nu wat meer op die van een Zuid Amerikaan en het sixpack heb ik ingeruild voor een bierbuik;)). 5 maanden geleden was ik eigenlijk wel blij om Nederland voor een poosje te verlaten maar gedurende mijn reis is het mij wel duidelijk geworden dat we in een erg goed land leven. Doordat je een poos in een totaal andere cultuur rondloopt en nieuwe mensen ontmoet kom je tot andere inzichten maar ben ik bovendien meer gaan houden met wat je al hebt.
Toen ik defenitief had besloten dat ik deze reis ging maken hoorde ik erg vaak: "Het is gevaarlijk in Zuid Amerika" Nu ga ik zeker niet ontkennen dat het altijd even veilig is, maar ik heb de afgelopen maanden geen problemen gehad. In de media komt dit Continent niet altijd positief in het nieuws wat erg jammer is, want het heeft zoveel mooie dingen te bieden. Dit laatste blog schrijf ik met gemengde gevoelens want ik ben blij dat ik straks mijn familie, vrienden en bekenden weer ga zien. Maar ik besef ook dat ik na 5 onbeschrijflijke mooie maanden dit fantastische continent voor nu achter me ga laten. Ik heb hier ontzettende aardige en leuke mensen ontmoet, bizarre dingen meegemaakt en adembenemende natuur aanschouwd. Het is onmogelijk om mijn indrukken en ervaringen te beschrijven in dit blog zoals ik deze heb meegemaakt, maar ik hoop dat jullie toch een beetje hebben kunnen meegenieten. Iedereen bedankt voor de leuke reacties gedurende mijn reis! Morgen land ik op Volendam-Zuid en ruil ik de muziek van Romeo Santos en Marc Anthony in voor die van Justin Bieber en Jan Smit, de Empanadas voor een Frikandel Speciaal, James Rodriquez voor Arjen Robben, lama´s voor koeien en het zomerweer voor het winterweer.


Saludos!!!